بزرگان شهر ایج(20)

سید قطب الدین محمد حسینی ایجی

چنانکه معین الدین جنید شیرازى گفته، وى رساله‏ هایى نیز در مهمّات دین و ضروریّات شرع مبین داشته است که البته اکنون اثرى از آنها در دست نیست. علاوه بر آن، آثار برخى از فقهاء و دانشمندان شام را استنساخ کرده که از آن جمله است کتاب قواعد الشریعه تألیف عزّ الدین عبدالعزیز بن عبدالسلام سلمى شافعى از فقهاى معروف شام (متوفى ۶۶۰ ه . ق.). از این اثر نسخه ‏اى به شماره شرقى ۳۰۹۶ در کتابخانه موزه بریتانیا موجود است. تاریخ کتابت آن ۳۵ رجب سال ۷۵۶ ه . ق. است و نام کاتب در آخر چنین آمده است: «محمد بن عبداللّه بن محمد بن عبداللّه الفسیرجانى». جنید شیرازى، اشعارى از یافعى را که توسط قطب الدین محمد کتابت شده بوده، در اختیار داشته و دو بیت از آن را در کتاب خود نقل کرده است. قطب الدین سرانجام در شیراز وفات یافت و در مصلّاى شیراز در پاى کوه چهل مقام به خاک سپرده شد. مؤلّف شدّالازار، تاریخ وفات او را شعبان ۷۸۵ ه . ق. گفته است ؛ امّا ابن حجر عسقلانى در کتاب الدررالکامنه، به نقل از ابن جزرى، صاحب طبقات القرّاء که سالهاى دراز در شیراز اقامت داشته و در همانجا نیز در سال ۸۳۳ ه . ق. وفات یافته، سال ۷۸۶ ه . ق. را ذکر کرده است. عیسى بن جنید شیرازى، در تذکره هزار مزار گفته است: «بعد از چند روز از وفات وى، شاه شجاع وفات کرد ». با توجه به اینکه شاه شجاع در ۲۲ شعبان ۷۸۴ ه . ق. وفات یافته است ، گفته مؤلف تذکره هزار مزار نیز تاریخ ۷۸۶ ه . ق. را تأیید مى‏ کند. قطب الدین محمد صاحب سه فرزند پسر به نامه اى جلال الدین عبدالله، محمد و احمد و یک فرزند دختر بود که فقط از جلال الدین عبداللّه اطلاعاتى در دست داریم. همچنین نوه دخترى به نام غیاث الدین محمد بن فخرالدین احمد بن محمّد ایجى داشته است که در شمار ادبا و نحودانان تواناى فارس بوده و او را سیبویه ثانى مى‏ خوانده‏ اند.

گروه تحقیق تاریخ ایج فارس (مبین)

نویسنده: میرزا -محمد مبین تاریخ: یکشنبه ۱۱ آذر ۱۴۰۳ /