ایج(قسمت پانزدهم )

متاسفانه شهرستان مانع دستیابی مردمان این منطقه به این در آمدهای پایدار بوده است و مردم نیز این اقدامات شهرستان را می بینند و این آتش کینه ها را زیادتر می کند و در این خصوص شهرستان هیچگاه آبی بر روی این آتش نخواستند که بریزند و شهر و منطقه ایج به دلیل نداشتن نفوذ کافی در دستگاهای اداری این بیدادگری را تحمل می نمود.

به یک مثال ساده توجه کنید اگر کسی از شما به قلعه الموت تشریف برده باشد دیده است که چند صد متر ارتفاع را داربست فلزی بسته شده است برای ترمیم یک قسمت از دیوار قلعه الموت که متعلق به فرقه اسماعیلیه و حسن صباح می باشد و دقیقا همان قلعه را ما در ایج داریم و خیلی هم سالم تر و زیبا تر .چرا شهرستان این اقدامات برای سازه چهل برکه در دستور کار خود قرا نمی دهد .شهرستان از روی کینه یا حسادت حتی دست به اقداماتی در بحث تاریخی و فرهنگی زدند که در این مثال به نمونه ایی کوچک آن پی خواهید برد

مثلا تمامی ما می دانیم که اگر یک سازه دست بشر از عهد کهن بجا مانده باشد و آن بنا به هر شکلی ترمیم شده باشد و ان اصالت خود را از دست بدهد ولو آنکه این ترمیم اندک باشد آن سازه نمی تواند در فهرست آثار جهانی یونسکو ثبت شود و این قانون جهانی است و می دانیم که اگر سازه ایی ترمیم نیاز داشت باید متخصصین و مهندسین مرمت و باز سازی آثار تاریخی این مهم را انجام دهند و آنها نیز زیر نظر سازمان جهانی و قوانین مرتبط به خودشان این کار را انجام دهند و الا این سازه دیگر نمی تواند در سازمان جهانی جایگاهی داشته باشد .و ما در شهر ایج و زیر نظر کینه ورزیها شاهد آن بودیم که چهار طاقی بدره شهر ایج به نام مرمت و باز سازی با مقداری گچ و سیمان سفید اقدام به مرمت می کنند آن هم نه زیر نظر مرمت کار باستانی و متخصصین این امر بلکه توسط یک استاد کار بنا که در زیر سایه این الطاف دست به تغییر کاربری آن نیز می زنند و پله های کناری آن از چهار پله که خود نماد بسیاری از ناگفته های تاریخی می بود به سه پله تقلیل داده و روی پی های چهار طاقی برداشته می شود و دوباره سنگ چین می شود و این برای ترمیم چهار طاقی دوران ساسانی به منزله تخریب کامل آن و از قلم انداختن آن از فهرست آثار جهانی که می توانست درآمدی پایدار نصیب این شهر نماید که به باد فنا سپرده شدو در همین خصوص در چند روز گذشته نیز شاهد ثبت دو سرو مسجد جامع بودیم که با ۳۵۰ سال به ثبت میراث ملی رساندند که ظلمی بزرگ محسوب می شد در صورتی که شهرستان دو درخت منطقه خود که همانا یکی از آنها چناری با قدمت ۴۵۰ سال به ثبت رسانیدند که با این کار اولا می خواستند بگویند که قدمت شهرستان بیشتر است از قدمت ایج زیرا درخت سرو یک درخت خودرو است ولی درخت چنار جایی کاشته می شود که تمدن و سابقه زیستگاه انسانی است و از طرفی دیگر گردشگران خارجی با دیدن این سن از درخت آن هم سرو دیگر تمایلی به دیدن آن نخواهند داشت و زحمات ما نیز بزای شناساندن این دو سرو به جهانیان در سایتها و دیگر شبکه های اینترنتی به هدر رفت .این نشان حسادت و کینه ورزی شهرستان و احساس کمبودی است که به آن گرفتارند .(((((((((((((ادامه دارد ))))))))))))))

گروه تحقیق تاریخ ایج فارس (مبین)

نویسنده: میرزا -محمد مبین تاریخ: سه شنبه ۷ فروردین ۱۴۰۳ /