بزرگان شهر ایج (9)

قاضی عضدالدین ایجی

ایشان در سال های بین 701 تا 708 هجری قمری در شهر ایج دیده به جهان گشود

او ، متکلم، اصولی، فقیه شافعی و نحوی. و استاد حافظ است

او شاگردان بسیاری داشت،

شمس الدین کرمانی

و سیف الدین ابهری و سعدالدین تفتازانی از شاگردان وی بودند.

در زمان سلطنت آل مظفر در شیراز به قضاوت اشتغال داشت.

حافظ او را در زمره ی یکی از مفاخر علمی پنجگانه ی فارس ستایش کرده است.

کتب بسیاری در فلسفه و کلام و اصول دین و اخلاق به زبان عربی دارد.

آنگاه که از سوی شیخ ابواسحاق نزد امیر مبارزالدین برای انصراف وی از حمله به شیراز رفت مورد احترام فوق العاده وی قرار گرفت و امیر از او درخواست کرد که کتاب �المفصل� زمخشری را که در نحو است به فرزندش شاه شجاع تعلیم دهد.

کار او به سختی رسید و توسط والی کرمان زندانی شد و در زندان درگذشت.

از تألیفات او:

�المواقف�، در علم کلام، که به نام خواجه غیاث الدین محمد بن رشیدالدین وزیر تألیف کرده و میرشریف جرجانی نیز شرحی بر آن نوشته است؛ شرح �مختصر الاصول� ابن حاجب؛ �الفوائد الغیاثیه�، که اختصاری است از قسمت سوم �مفتاح العلوم�؛ �تحقیق التفسیر فی تکثیر التنویر�؛ �الرساله العضدیه�، در وضع؛ �المدخل فی علم المعانی والبیان والبدیع�؛ �العقائد العضدیه�. برگرفته از کتاب :اثرآفرینان (جلد اول-ششم) منابع زندگینامه :از سعدی تا جامی (482 -480)، الاعلام (66/4)، ایضاح المکنون (565 ،378 /1)، بزرگان شیراز (292)، تاریخ ادبیات در ایران (295/3)، تاریخ گزیده (699)، حبیب السیر (221/3)، دایرهالمعارف فارسی (323/1)،

نویسنده: میرزا -محمد مبین تاریخ: جمعه ۹ آذر ۱۴۰۳ /